Maandagavond hadden we samen de route doorgenomen op de bike kaart en op de gedetailleerde IGN wandelkaart, waarop zelfs de kleinste singletracks staan aangegeven. De hoogtelijntjes wezen ons al op een paar stevige klimmetjes, waarvan er een aantal met de fiets op de schouder gedaan moest worden. Het weer leek ons niet helemaal mee te zitten; een dikke laag bewolking lag in het dal en trok langzaam over de toppen heen.
Moed inspreken
Na een eerste foto en een kleine materiaal check vertrokken we (ondergetekende + vriend Anton) om 11 uur over een jeep track voor onze eerste meters van de tour. Na het passeren van een verdacht snelstromend riviertje, werd het pad al snel te stijl om te fietsen en moesten we meerdere stukken (kort) klunen. Aangekomen bij een eenzaam boerderijtje ging de jeeptrack over in een interessantere singletrack. Doordat het nog vroeg in het seizoen was, waren de paden flink begroeid en soms wat lastig te zien. De verlaten Lanche stoeltjeslift passeerden we om vervolgens flink aan te zetten om boven te komen bij het bekende skitunneltje. Pistes die je in de winter vervloekt, omdat ze te flauw zijn voor je snowboard, blijken voor een biker toch een gemene hellingshoek te hebben. Op dit soort stukken spreekt Anton ons en zichzelf moed in met de op deze dag nog veel gehoorde tekst: “Kom op, bulderen!”
Een stevige klim
Na nog een stevige klim en een stukje klunen, komen aan we op de Pointe de Cupoire (1882m), waar we zien dat de lucht open trekt en de jassen verdwijnen in de tas. Tijd voor een stukje afdalen over de traverserende piste naar Lac d'Airon (1765m). De omgeving is mooi en de zon lekker, dus vonden we het tijd voor een kleine break aan het water. ‘s Zomers is dit een populaire bestemming voor locals en toeristen, dankzij de makkelijke bereikbaarheid en het (h)eerlijke authentieke eten. Helaas was de pauze maar kort, want er lagen nog een hoop meters voor de boeg. Via weer een mooie traverserende singletrack met een schitterend uitzicht op la Vallée d'Arve, kwamen we terecht op een lastig maar uitdagend bospad. Ons beider overschot aan adrenaline in combinatie met de bulder slogan, vormde een risicovolle mix. Tijdens een kleine stop maanden we elkaar dan ook aan om voorzichtig te zijn en vooral niet te gek te doen. Een klein stuurfoutje of kei kan ernstige gevolgen hebben op een helling van 60 graden. Na een korte afdaling passeerden we de parkeerplaats van Vernant (1747 m). met een volgend klimmetje van 100 hoogtemeters voor de wielen. Na het oversteken van de vuilnisbelt van Flaine (1850 m) doken we achter de kazerne het bos weer in. Voordat we naar beneden knalden hebben we eerst nog even genoten van een mooi uitzicht op de kom van Flaine en de Mont Blanc op de achtergrond.
Lees morgen deel II van het mountainbike verslag van Arno de Jong.
Over Arno
Bij Arno is de passie voor de bergen al op jonge leeftijd ontstaan. Bijna z'n hele leven komt hij jaarlijks in de Alpen en is dat ook van plan nog lang te blijven doen.