De inwoners van onze stad Zwiesel noemen zichzelf graag “stur” (spreek uit : stoer) en dan niet in het opzicht van ferme jongens, stoere knapen.....maar in zichzelf gekeerde, rustige, stille en nadenkende types. Ze zullen bijvoorbeeld nooit aan iemand anders een mail sturen over een op handen zijnd optreden, tentoonstelling, feestje of iets dergelijks. Ze gaan er van uit dat, als zij het weten, de rest van Beieren het ook wel zal weten.
Neem nou afgelopen week. Ik tref een mede stadsbewoner die ik bijna nooit zie, maak gezellig een praatje en vraag terloops of die Mexicaanse Mariachiband ooit nog wel eens terug naar Zwiesel komt...Krijg ik me daar toch de wind van voren...of ik dan na 3 jaar nog niet weet dat het laatste weekeinde van juli ALTIJD in Regen het Pichelsteinerfest begint, ze een week later in Grafenau ALTIJD het Salzsäumerfest vieren en ALTIJD op de laatste zondag in augustus de Mexicaanse Mariachiband in Rabenstein speelt..........
Nou, nee dus. Wij wonen hier sinds 1 december 2006 (en toen waren de feestjes allemaal achter de rug), zijn een pension opgestart (dan heb je sowieso geen tijd welk feestje dan ook) en het Beiers beheersten wij nog niet zo goed indertijd. Daarbij komt dat je niet zomaar vraagt: “Heb je binnenkort een feestje”? Ik bedoel maar, zwijgzame stille types!
30 juli tot en met 4 augustus: Pichelsteinerfest in Regen
Goed, voor alle Nederlanders die binnenkort in deze contreien komen dan wel erover denken deze kant uit te komen om vakantie (of iets anders dus) te vieren.In 1894 werd voor het eerst voor 4 personen een lekker etentje gemaakt met 3 soorten vlees; kalfs, rund en varkens. De dieren waren allemaal gefokt op de “huisberg” van Regen: de Büchelstein (in dialekt Pichelstein genoemd). Gezellig klein orkestje erbij en een lekker lokaal biertje, kortom......een etentje dat om herhaling smeekte.
Duizenden gasten aan tafel
Nou, voor inwoners van het Beierse Woud is dat geen probleem, gewoon volgend jaar nog eens doen! Maar dan voor een wat groter gezelschap en zo komt van het één het ander en heb je een dikke 100 jaar later een buitengewoon uit de hand gelopen etentje, dat van vrijdagavond tot de daarop volgende woensdagavond duurt en niet alleen door de stadsbewoners maar ook door duizenden bezoekers uit alle windstreken gevierd wordt. Absolute hoogtepunt, op maandag het “Pichelsteinerfestessen”, 3000 porties naar oud recept gemaakt stoofpotje, maar....op is op.. en laatkomers vinden dus .. inderdaad, de hond in de (Pichelsteiner) pot.
Over Carolina
Natuur, bergen, meren, bossen en rust... Carolina geniet daar enorm van. Daarom is ze zo gek op de bergen en reist ze regelmatig af naar de Alpenlanden.