Om te klimmen hoef je niet per se in de bergen te zijn. Het kan in feite overal, bijvoorbeeld op school met gymnastiek als er een klimwand in het lokaal gemaakt is. In Kramsach kan het echter goed samengaan, want daar exploiteert Harald Kreidl zijn ‘hochseilgarten’. Spannende uitdagingen op grote hoogte tussen de bomen, de Adlerweg en de Mammutweg, waarbij de eerste een heel parcours op een hoogte van 6 tot 12 meter is en de Mammut voor de gevorderden op maar liefst 17 meter hoogte.
Niet voor bangeriken
De Hochseilgarten is niet voor bangeriken, maar wel voor personen die hun grootste angsten willen overwinnen. Hoogtevrees bijvoorbeeld, of lopen over een minuscule kabel van de ene hoge boom naar de andere. We hadden er in het gezin een paar die wat angstig waren. Hadden inderdaad, want na afloop was een hoop van die angst vervlogen.
Flying fox
Instructeur Markus, een jonge vent die als een volleerd docent met de kinderen om kon gaan, ging het gezin steeds voor en probeerde hier en daar wat extra’s uit de lichamen te halen. Met de armen los op een dunne plank midden tussen twee bomen, achteruit een uitdaging doen of met de armen breeduit een ‘flying fox’ doen. Een soort tokkelen van de ene naar de andere boom, dat is die vliegende vos.Het was erg leuk om te zien hoe de angst die Yannick ’s morgens nog had – ‘ik wil niet klimmen’- had plaatsgemaakt voor enthousiasme. Oké, niet alle uitdagingen werden door hem aangegaan, maar het was bewonderenswaardig om te zien wat hij wél allemaal durfde.
Ik kan wel in het circus werken
In feite was dit hele boomklimmen een overwinning op zichzelf, goed voor het zelfvertrouwen. Dat gold ook voor Marietje, die als moeder het goede voorbeeld moest geven. Haar hoogtevrees weerhield Marietje er niet van als snelste over de kabel te lopen en dat ontlokte haar de opmerking ‘ik kan wel in het circus werken’. Lars van 10 toonde voor de meeste uitdagingen geen ontzag. Het gespannen koppie was snel veranderd in een gezicht van ‘dat heb ik mooi maar even gedaan.’ Josca probeerde van alles en ging steevast met een vette grijns van boom naar boom. Een volgende keer een tandje hoger. En ik vond het als vader in het begin ook best spannend, gaf grif toe dat ik bij de eerste twee uitdagingen ook eerst even met knikkende knieën op de platforms stond, maar volgde keurig de uitgestippelde weg. Het was een mooie trip, heel wat anders dan het Boomkroonpad in Borger, maar ik was ook wel weer blij dat het er na ruim twee uur op zat. De kinderen riepen om het hardst dat ze nog wel een keer wilden; een beter geluid dat ze een prestatie hadden neergezet om u tegen te zeggen konden we na afloop niet horen.
Meer informatie over het Hochseilgarten in Kramsach >>