In tegenstelling tot wat ik enkele blogs geleden schreef zijn het toch de Alpen geworden voor mijn jaarlijkse fietsvakantie. De mogelijkheid om deel te nemen aan de Trophée de l’Oisans, een prestatiewedstrijd over vier tochten, heb ik mij niet laten afnemen. De Dolomieten gaan dit jaar helaas aan mijn neus voorbij maar daar kom ik vast nog wel een keer aan toe. Deze zomer wederom de Galibier en L´Alpe d´Huez!
4 zware tochten
De Trophée de l’Oisans is een wedstrijd die jaarlijks wordt gereden in de laatste week van juni. Vanuit heel Europa reizen wielrenners af naar dit prachtige stukje van de Franse Alpen ten zuidwesten van Grenoble. Het parcours is voor mij bekend terrein aangezien ik hier al vele malen geweest ben. Toch blijft de adembenemende omgeving van L´Alpe d’Huez mij trekken en in de vorm van deze prestatietocht heb ik een nieuwe uitdaging gevonden.
La Vaujany
Op 26 juni klinkt vroeg in de morgen het startschot voor de 1e tocht, La Vaujany (4500 hoogtemeters). Aangezien ik pas een dag van tevoren aankom zullen de benen in het begin van deze 173km lange tocht nog wel een beetje stijf zijn. Het zal een kwestie worden van het ritme zoeken en rustig beginnen. Vanuit Le Freney staat als eerste de Col de la Morte op het programma. Als ik die overleef daal ik af richting de voet van de Col d’Ornon, een vriendelijkere beklimming. Vervolgens krijg je de L´Alpe d’Huez voor de kiezen en na een lange afdaling ten slotte de steile beklimming van Vaujany. Hopelijk vind ik de Trophée de l’Oisans dan nog net zo leuk als nu!
Grand Prix de Rousses
Maandag en dinsdag staan in het teken van acclimatiseren en herstellen. Misschien een beetje uitfietsen om vervolgens voor te bereiden op de Grand Prix de Rousses die woensdag op het programma staat. Een tocht van 40 kilometer die je kunt zien als een dubbele klimtijdrit. Eerst L´Alpe d’Huez omhoog om vervolgens af te dalen via Villard Reculas richting de slotklim naar Vaujany. Verzuring verzekerd!
La Marmotte
Op zaterdag 2 juli is het weer zover, de dag waar een hoop Nederlandse en Belgische wielertoeristen op hebben gewacht. De dag van La Marmotte (5000 hoogtemeters). La Marmotte is een prestatiegerichte toertocht over vier gigantische Alpenreuzen. Het parcours van La Marmotte zou niet misstaan als touretappe. Vanzelfsprekend zijn de bergen, Glandon, Télégraphe, Galibier en L´Alpe d´Huez, al vele malen het decor geweest van bloedstollende touretappes. Op 2 juli staan duizenden wielrenners aan de start om een overwinning op de bergen en eigen lichaam te behalen. Ik heb hem al enkele malen gereden en ik blijf het een moordende tocht vinden. De winnaar raffelt La Marmotte af in iets meer dan 6 uur, mensen die met minder talent zijn gezegend doen er soms zelfs het dubbele over. Tijden spelen geen rol, de finish halen is het devies.
La Grimpée de l´Alpe
Rusten is er zondag niet bij! Met de benen nog vol van gister moet nog één keer die nare L´Alpe d´Huez beklommen worden. De 21 loodzware bochten van de Nederlandse berg hakken er stuk voor stuk in. La Grimpée de l´Alpe vormt het sluitstuik van de Trophée de l’Oisans. Aan het moment dat ik de finishlijn passer wil en mag ik nog niet denken. Feit is dat ik na deze week nog een week vakantie nodig heb om bij te komen!
Ik ga maar snel verder met trainen…