La Marmotte is een bekende naam onder fanatieke fietsers. De prestatietocht heeft al menig wielrenner naar de Franse Alpen getrokken om zich te wagen aan het uitdagende parcours met daarin onder meer de Alpe d’Huez. Dit jaar werd er voor het eerst een Marmotte in Zwitserland georganiseerd! Op 11 augustus om 8:45 uur stond ik samen met 1800 andere fietsers aan de start in Crans-Montana. 6 uur later, met 130 kilometer en 4500 hoogtemeters in de benen, kwam ik moe maar voldaan over de finish in Verbier.
Zij aan zij met de professionals
Ik ben in goed gezelschap vandaag bij de eerste editie van de Look Marmotte Granfondo Valais. Vooraan in het startvak staan de lokale profwielrenners Steve Morabito en Sebastien Reichenbach klaar voor de 130 kilometer lange tocht. Ook Primoz Roglic en oud Tour de France winnaar Cadel Evans rijden mee. Na het startschot volgt vanwege de veiligheid eerst een geneutraliseerde afdaling. Zij aan zij met de professionals bereik ik de voet van de eerste beklimming waar de officiële tijdsmeting start. Mijn hartslagmeter slaat direct op tilt en ik besluit de eerste groep te laten gaan.
Geen meter vlak
Tussen de wijnranken klim ik naar Vercorin op een hoogte van 1334 meter. Het uitzicht op het Rhônedal is prachtig, maar ik moet mijn aandacht op de weg houden. Via een snelle afdaling kondigt de volgende beklimming naar Nax zich alweer aan. Het parcours van de Marmotte Valais gaat constant op en af en je krijgt geen moment de tijd om te herstellen. In mijn eigen tempo fiets ik door het Val d’Hérens en de benen voelen prima aan. Met het geluid van koeienbellen op de achtergrond bereik ik de verzorgingspost in Hérémence.
‘Muur van Hérémence’
Ik ben halverwege! Met twee volle bidons en een goed moraal stap ik snel weer op om door te fietsen richting Les Collons. Terwijl ik door de straatjes met bruingeblakerde houten huizen rijd, doemt er opeens een ‘verrassing’ op. De ‘Muur van Hérémence’ is afgrijselijk steil en al slingerend kom ik boven. Oef! Tijd om bij te komen is er niet, want ik moet nog door naar een hoogte van 1800 meter. Eenmaal op de top stort ik mij in de afdaling en race met volle vaart door Veysonnaz. Hier wordt net een braderie georganiseerd en de lokale fanfare staat enthousiast te spelen.
Gravel op de Col de la Croix de Coeur
De kilometers beginnen stilaan door te wegen. In Nendaz pep ik mijzelf op voor het laatste deel van de tocht. De Marmotte Valais heeft het beste voor het laatst bewaard, in de vorm van de Col de la Croix de Coeur. De top ligt op 2174 meter hoogte en is hiermee het hoogste punt van de dag. Alsof dit allemaal nog niet zwaar genoeg is, is het laatste deel van de beklimming ook nog eens niet geasfalteerd. Zo goed en kwaad als het gaat, baan ik mij een weg naar boven. Links en rechts haal ik nog wat puffende en hijgende fietsers in. Verder dan een simpel knikje en het uitwisselen van holle blikken komt het niet. Boven wacht er het uitzicht op het Val de Bagnes en beginnen de laatste kilometers in dalende lijn naar Verbier.
Geslaagde eerste editie
Op de weg naar Verbier is het vanwege het slechte wegdek behoorlijk stuiteren geblazen. Nog een paar kilometer de concentratie erbij houden. De finish ligt in het centrum van de vermaarde wintersportplaats en het is er gezellig druk. Moe, maar voldaan kom ik over de streep. Ik krijg een medaille om mijn nek gehangen en kom langzaam weer bij zinnen. Het is een prachtige dag geweest en de eerste editie van de Look Marmotte Granfondo Valais is wat mij betreft volledig geslaagd. De organisatie heeft voor een mooi parcours gezorgd en de bevoorrading onderweg was uitstekend. Uiteindelijk blijk ik als 69e te zijn geëindigd in een tijd van 5:23:27.
Met dank aan:
SWISS: vliegt dagelijks 4 keer van Amsterdam naar Zürich
Swiss Travel System: informatie over de OV-voordeelpassen
MySwitzerland: informatie over (toeristisch) Zwitserland
Wallis/Valais: informatie over de vakantieregio