Tips voor als je kind tijdens het wandelen vraagt: "is het nog ver?"

Vooral met kleine kinderen is het natuurlijk logisch om te gaan zingen. Maar zelf kan ik niet zingen en al helemaal niet zuiver. Dus een grote fan ben ik er niet van. Maar met een verbastering van “Ik heb een tante in Marokko”, kom je een heel eind. Hier zijn veel variaties mogelijk: Ik zie een hoge berrug en die lopen we op, hiep hoi! Je kind kan hier van alles op verzinnen en zelf hoef je alleen in te springen met: Ajajippie!

In de bergen is natuurlijk een heel nieuwe wereld te ontdekken. Er zijn allerlei dieren die je in Nederland niet ziet: marmotten, roofvogels of gemzen. Maar als die er niet zijn, kan je altijd op zoek naar schapen, koeien of sprinkhanen. Naast dieren kan je ook Alpenbloemen, paddenstoelen of bessen gaan ontdekken. Dit kan je serieus aanpakken met boekwerkjes of gewoon verschillende soorten paarse bloemen tellen, bijvoorbeeld.

Onder het mom van 'spelen, spelen, spelen', is klauteren altijd goed. Tijdens de wandeling kom je vast wel rotsen tegen waar je op, in of over kan klimmen. Zeker in berggebieden waar grotten of grote stenen liggen kan je hier eindeloos op variëren. Niets zo leuk als picknicken in een grot waar je net in geklauterd bent.

Je kan telkens een steen of dennenappel ver weg gooien en daar achteraan lopen om die weer op te rapen. Eigenlijk is dit een moderne variant op klootschieten. Om en om gooi je een steen of een dennenappel. Door die vervolgens weer op te rapen, schiet de wandeling opeens enorm op. Dit is vooral een fijn spel op een saai recht pad. Natuurlijk doe je dit niet op spannende paadjes met afgronden of op paden waar veel mensen lopen. Dit is vooral een fijn spel op een saai, recht en breed bospad.

Al die bergstroompjes vragen om ontdekt te worden. Je kan altijd langs de kant klauteren of erover heen proberen te komen zonder nat te worden. Bij goed weer kan je er ook dwars door heen banjeren of gaan zwemmen natuurlijk.

Dit is eigenlijk geen tip, maar een must voor elke wandeling bij goed weer. Neerploffen in het gras en eten. Niets is zo goed voor het humeur als lekker te eten. Voor mijn zoon haal ik dan altijd een leesboek tevoorschijn. En ik hoor hem vervolgens niet meer. Al liggend in het gras kan je ook figuren ontdekken in rotsformaties of wolken die overdrijven. Hier kan je verhalen bij verzinnen en tekenen wat je hebt gezien en verzonnen.

Als je kind niet kan stilzitten (en welk kind kan dat wel?), ga dan stenen keilen in het water. Onderhands zo vaak mogelijk ketsen op het water. Daar is je kind wel even zoet mee.

Afhankelijk waar de liefde van je kind het grootst voor is, wordt hij/zij model, fotograaf of regisseur. Bij een mooie fotogenieke plek zet je een fotosessie op. Vaak levert één goede plek een serie hele leuke foto’s op. Dan hoef je ook tussendoor tijdens de wandeling niet vaak te stoppen voor een foto. Zo’n fotosessie is ook leuk voor later, thuis.

Pak de kaart erbij en geef hem aan de kleine. Samen kun je op de kaart kijken wat je al gedaan hebt en wat er nog moet. Zo leert je kind een beetje kaartlezen en zich oriënteren in de bergen. Je kind krijgt een goed gevoel en idee wat er allemaal gewandeld is.

Spreek af dat je kleuren gaat spotten in bijvoorbeeld bloemen of vlinders. Als je dan een rode bloem ziet, mag je een rood snoepje. En bij een blauwe bloem mag je een blauw snoepje. Je kan M&M’s gebruiken of gummibeertjes of iets verantwoords.

Op deze manier is samen bergwandelen vaak erg leuk. Tot slot geef ik ook vaak een kleine beloning na een wandeling. Bijvoorbeeld rodelen in de rodelbaan of een ijsje in het dal. Ben benieuwd naar jullie tips.