Alles over een vakantie bij het Écrins bergmassief en Nationaal Park

Het bergmassief wordt niet doorkruist door grote dalen en drukke wegen. Met de auto kun je maar op twee manieren de Écrins inrijden. Aan de kant van Briançon loopt een weg naar het dorpje Ailefroide en aan de kant van Le bourg d’Oisans/Les Deux-Alpes loopt een weg naar het dorpje La Bérarde. De weg naar La Bérarde alleen al, doet je soms even slikken. Steile haarspelden verwacht je natuurlijk wel, maar het weggetje is ook akelig smal op sommige plaatsen. Zo smal, dat er maar één auto tegelijk overheen past en er passeerpunten zijn. Toch wel even spannend de eerste keer. La Bérarde ligt helemaal aan het eind van het dal. Het dorpje zelf is alleen in de zomer bewoont. Maar dan is er ook alles wat je nodig hebt. Een mini-winkeltje met vers stokbrood en croissants, een paar terrasjes met ijs en crêpes, een informatiecentrum over het Nationaal Park met informatie en een tentoonstelling over de gidsen van Grenoble.

In La Bérarde en Ailefroide vind je een camping zoals ik hem graag zie. Geen luxe campings misschien, maar een prima douche en verder alleen maar mooie plekjes. Je staat hier echt midden in de natuur. Je kijkt niet uit op een woud van campers en caravans, er staan vooral kleine tentjes en kampeerbusjes tussen bergreuzen. De bomen die er staan nodigen uit om je hangmat op te hangen. Zo kun je al luierend ook van de bergen genieten. En ’s avonds als de rust over de camping daalt, gaan de rotswanden steeds meer glimmen tot ze bijna in vuur lijken te staan. Midden in de bergen zakt de temperatuur ’s nachts natuurlijk flink. Dus ’s ochtends doe je een donsjas aan en muts op om te genieten van de frisse berglucht. 

De Ecrins is bij uitstek een gebied voor klimmers en alpinisten. Wil je echt dwars door het Nationaal Park heen dan ontkom je niet aan gletsjeroversteken. Toch is het ook voor de gewone wandelaar een prachtig gebied om te ontdekken. De wandelingen door de dalen zijn wild en afwisselend en je kunt naar allerlei hutten lopen, voor een lunchpauze of om een nachtje te blijven. Op een enkele plek kan je echt omhoog om je midden tussen de toppen te wanen. Vanuit La Bérarde kun je een 3- tot 5-daagse huttentocht maken. Je kunt deze natuurlijk zelf plannen of je boekt de Tour Gourmande bij het informatiecentrum. Je wordt dan in elke berghut verwent met de locale specialiteiten. Wie echt een lange tocht wil maken loopt de GR54. In elf etappes loop je dan rond de Ecrins over de Tour de l’Oisans. Naast klimmen en wandelen zijn er nog talloze mogelijkheden zoals: raften, mountainbiken, wandelen met ezels, een gletsjerwandeling of een ijsgrot bezoeken, vissen of een bezoekje aan de Hammam. Het kan allemaal.

Het Nationaal Park van de Ecrins is wellicht minder toegankelijk. Maar vanuit de dalen, de berghutten en de randen van het massief kan je prachtige wandelingen maken met uitzicht op oogverblindende gletsjers. Dit kan vanuit de dorpjes in het gebied, maar ook juist rondom. Wij waren bij La Grave, aan de voet van La Meije. La Grave ligt vlakbij de Col du Lauteret. Precies tussen twee van de beroemde fietscollen uit de Tour de France: de Col du Galibier en de Alpe d’Huez. La Grave zelf is eigenlijk het balkon van de Ecrins. Aan de noordkant van dit dal ligt het Plateau van Emparis. Dit is een echte aanrader. Hier kun je wandelen met uitzicht op de massieve steen- en ijsklomp van La Meije. Ook mensen met minder goede wandelbenen kunnen hier het echte berggevoel krijgen. Het pad is niet moeilijk en heel geschikt voor een wandeling met kinderen. Of je rijdt eenvoudig omhoog voor een picknick-with-a-view. Vanaf La Grave kun je ook een liftje nemen om bijna bovenop La Meije te belanden. Hier vandaan kun je de ijsgrot bezoeken.

Als je houdt van toppensnellen en van de ene pas naar de andere doorsteken, dan is de Ecrins misschien minder jouw gebied. Daardoor wellicht is dit gebied woest en verlaten. Wat mij betreft daarom juist een aanrader om te gaan ontdekken.