Wandelen Grote Sint-Bernardpas: tour de Pointe de Drône (2950 meter)

• Vanaf het Hozpiz loop je ca. 100 m richting Zwitserland. Daar gaat een steil pad links de berg op.
• Eerst stijg je naar de Col des Chevaux. Je loopt hier gemoedelijk naar toe aan de zonzijde over goed begaanbare rotspaden.
• De helling aan de noordzijde loopt steil naar beneden en bestaat vooral uit losse blokken en grind. Het pad is smal met steile afgronden naast je, maar wel goed.
• Beneden in het Combe de Drône is een splitsing en slaat de Tour du Sint Bernard af. Houd hier links aan.
• Nu stijg je naar de Col du Bastillon. Vanaf deze zijde oogt de col laag. Het is een soort vlakte die erheen loopt. Met veel gras en wat meertjes. Het stijgt geleidelijk. Alleen de laatste 50 hoogtemeters zijn steil en bestaan uit los grind.
• Eenmaal bovenop kijk je de diepte in. Iets verder op de pas staat een bunker. Beneden in het dal liggen de Lacs de Fenêtre. Daar gaat de route heen.
• De route traverseert langs de helling een stuk opzij. Eerst over stenen, later door het gras.
• Je passeert meertjes. Een goede plek voor een pauze en misschien een duik.
• Vanaf hier kun je via de Fenêtre de Ferret terug naar het dal van de pasweg. Dit is de gangbare route.
• Wij gaan echter richting Fenêtre d’en Haut en slaan even voorbij de meertjes linksaf. Voor de gangbare route ga je hier rechtdoor.
• Het dal dat we doorlopen bestaat uit losse blokken. De markering is hier niet goed. Maar het is duidelijk waar de pas is, dus je kunt je eigen weg door de blokken vinden.
• Bovenop Fenêtre d’Haut leidt een pad naar beneden en een pad omhoog over de graat en de Point de Drône. Je kiest hier voor het pad linksaf de graat op.
• Over de graat staan uitzonderlijk veel markeringen. De route is niet te missen, het is wel goed geconcentreerd lopen en klauteren. Tot de top hangen op één plek ook kettingen.
• Bovenop de top kun je zien hoe de graat verder loopt. Aan het eind wappert een vlag.
• Vanaf de top volgt eerst een kort bergpad, waarna je over een rug rustig door kunt wandelen.
• Dan volgt opnieuw een stuk met klauteren en kettingen. Let goed op hoe de route hier loopt. De route gaat niet over de graat, maar links achter de graat langs.
• Onder de vlag hangen een aantal ladders. Na al het klauterwerk daal je die makkelijk af.
• Je komt uiteindelijk weer bij het Hozpiz uit.

De wandeling start boven op de Grote Sint-Bernardpas. Je begint daardoor al direct op 2469 meter hoogte. De Romeinen vonden dit al een goede doorsteek door de Alpen. Ook Karel de Grote en Napoleon hebben deze doorsteek gebruikt om de Alpen te doorkruisen. In de elfde eeuw heeft Bernhard van Menton een klooster gesticht. Dit Hospiz ligt nog steeds bovenop de pas. Reizigers raakten de weg nog wel eens kwijt hier in de bergen. De monniken van dit klooster hielpen deze reizigers weer op te sporen. Hiervoor gebruikten ze Sint-Bernard honden. Bovenop de pas staat nog steeds een kennel met deze grote vriendelijke reuzen.

De ronde om de Drône leidt over drie passen en als je wilt ook over een top (Pointe de Drône). Doordat je over een aantal verschillende passen gaat, hoef je nooit lang achter elkaar te stijgen of te dalen. Bij elke Col heb je weer een verrassend nieuw uitzicht. Bij de Col des Chevaux en de Col du Bastillon is de achterkant flink steil en kijk je de diepte in. Bij de meertjes steken we onze voeten in het water. Terwijl we een broodje eten ontdekken we op de kaart een detour. Dat lijkt ons wel wat. We kunnen via de graat naar top van de Pointe de Drône, in plaats van de gangbare route over de Col de Fenêtre. Dat lijkt ons geweldig. Even later valt dat vies tegen. Het stuk naar de graat toe gaat over een steil blokkenterrein. De markering is slecht en alle stenen liggen los. Het is niet te missen waar we heen moeten, maar zo aan eind van deze warme dag valt het niet mee. Dat belooft nog wat voor de graat. Was dit nou wel zo’n goed idee?

Bovenop de pas twijfelen we even. Hoe verder? Het ziet er spannend uit. We kunnen ook hiervandaan afdalen, maar het avontuur lonkt. Het prachtige weer helpt ook mee. We gaan verder! Op de graat moeten we klauteren en er hangen af en toe kettingen. De markering is hier overdadig. Mislopen is niet mogelijk, maar ook geen optie. Het is dolle pret, maar hoogtevrees moet je niet hebben. Na al het klauteren en wandelen langs de graat wordt het eind gemarkeerd door een vlag. Daaronder blijken een aantal metalen ladders te hangen. Een klettersteig? Oh ja, op de kaart staan bolletjes. Het is maar een klein stuk, dat lukt ook zo. Van bovenaf lonkt het Hospiz al een tijdje. Eenmaal beneden is het eerste dat ik tegenkom een hond, een grote Sint-Bernard.

Boven op de Grote Sint-Bernard pas kan je een prachtige wandeling lopen. Lang en met veel hoogteverschil, zonder dat je dat in één keer moet lopen. Hierdoor is de wandeling heel gevarieerd. Zoek je een klauteruitdaging, dan ga je over de top en de graat van de Pointe de Drône.