Als ik in de bergen ben, wil ik alles eruit halen wat erin zit. Lange en uitdagende wandelingen maken is daar een onderdeel van. En het is niet eens zo dat ik elke dag wil wandelen hoor, helemaal niet. Ik vind andere activiteiten in de bergen ook erg leuk, of gewoon een dagje ontspannen met een boekje. Maar een korte gemakkelijke wandeling geeft mij gewoon niet dat heerlijke gevoel. Ik wil de top bereiken en als dat lang duurt, dan is dat maar zo. Herken jij dit of geniet jij net zo veel van een minder lange wandeling?
Eerlijk is eerlijk: ik houd van lange wandelingen, maar verkijk me regelmatig op routes. Dan zie ik een route en denk ik: ja die wil ik doen! Als ik dan uitreken dat de wandeling 6 tot 7 uur duurt, vind ik dat helemaal prima. Ik vergeet alleen vaak dat er onderweg nog minstens 200 foto’s gemaakt ‘moeten’ worden en dat daar minimaal een lunchpauze bij zit. Zo ben je dus toch snel minimaal 8/9 uur op pad en soms is het haasten om op tijd terug in het dal te zijn. Niet altijd even relaxed, maar het gevoel in je lijf en hoofd na zo’n dag is heerlijk! Dat hebben we toch maar mooi weer gedaan en wat was het gaaf! Misschien toch de volgende keer maar een wandeling van 3 uur? Nee, dan kom je toch echt minder ver…
Veel mensen genieten van een breed ‘karrepad’ dat glooiend en geleidelijk omhoog loopt. Onderweg kun je heerlijk om je heen kijken, maar toch is het niet mijn ding. Ik denk al snel: “Hier had ik sneller omhoog kunnen fietsen op de mountainbike” of “Is er geen steiler pad naar boven?”. Ik wil klimmen en klauteren en af en toe denken: “oef dit is wel pittig”. Brandende bovenbenen zijn lekker en een beetje zweten hoort erbij. Wandelen in de bergen is wat mij betreft ook een beetje sporten. En ja dat voel je in je lijf en daarom is een dagje rust tussendoor ook wel heel fijn.
Het is prachtig om door de bossen te wandelen, maar op een één of andere manier vind ik het altijd helemaal geweldig om echt een top te bereiken. Boven de boomgrens over de rotsen naar het hoogste punt. Al ben ik doodmoe of heb ik een hongerklop, omkeren met de bergtop in zicht zal ik niet zo snel doen. Dan eet ik snel even een banaan of wat nootjes en loop door. Vaak word ik dan wat stilletjes en als je me op dat moment vraagt of ik het allemaal nog steeds zo leuk vind, hum ik een beetje. Maar op de top komt de smile en de beloning: het uitzicht!
Soms ben ik met een groep onderweg tijdens een persreis en meestal zijn de wandelingen dan een stuk relaxter. We wandelen maximaal in 1,5 uur naar een berghut, waar we vervolgens in alle rust genieten van een lekkere lunch op het terras of knus binnen in de stube. De gesprekken zijn altijd leuk en de sfeer ontspannen. Ik kan daar zeker van genieten en denk regelmatig, waarom doe ik dit niet als ik zelf op vakantie ben? De volgende keer pak ik ook eens een 3 uur durende tocht! Maar als ik dan eenmaal weer aan het plannen ben, wint toch altijd de lange pittige wandeling…
Miranda is dol op de Alpen en is hier ook regelmatig te vinden. Zowel in de zomer als in de winter. De perfecte vakantie bestaat voor haar uit bergen, water, actie, relaxen, een goed boek en heerlijk eten. Haar avonturen op het water, de mountainbike, de motor of te voet deelt ze in haar blogs.
