De E-bike – een fiets met een electromotor ter ondersteuning – is een uitvinding waardoor bijna iedereen tegenwoordig een berg op kan fietsen. Als fervent mountainbiker stond ik eerlijk gezegd niet zo te trappelen om op deze “motorfiets” te gaan zitten. Dat is toch iets voor mij? Of toch wel? Tijd om het te testen in het Paznauntal in Tirol.
Snelle fietsen
In het vorige weblog over de Culinaire Jacobsweg in het Paznauntal kon je lezen dat ik de eerste dag op de mountainbike had gezeten en naar de Jamtalhütte in Galtür was gefietst. Tijdens deze tocht werd ik meerdere malen ingehaald door fietsers die een stuk sneller gingen dan ik; de E-bikers! Terwijl ik het laatste stukje in de laagste versnelling en “op mijn tandvlees” fietste, leek het bij de E-bikers allemaal als vanzelf te gaan. Aangezien de hele groep de volgende dag op de E-bike stapte, besloot ik dat ook maar te doen. Een groep E-bikers bijhouden op een gewone fiets is niet te doen, dus vooruit dan maar.
Twee modellen
Bij de Intersport in Galtür kun je voor € 30,- per dag een fiets met een electromotortje huren. Je hebt de keuze uit twee modellen. Een citybike, die lijkt op een normale fiets, of een mountainbike die ook precies op z’n broer zonder motor lijkt. Aangezien de route gedeeltelijk over grind ging besloot ik te gaan voor de mountainbike. Toen ik op de fiets stapte voor een klein proefrondje moest ik meteen lachen. Wat een maf gevoel! Je trapt en beetje en ineens voel je dat de fiets je enorm helpt. Er zijn 3 verschillende standen, voor meer of minder ondersteuning tijdens het fietsen. Dit is easy! De fiets is wel relatief zwaar. Er zit zelfs een knopje op de fiets, dat je kunt indrukken op het moment dat de weg te steil is om te fietsen. Zo helpt het motortje je ook met je fiets omhoog duwen tijdens het lopen.
Totaal niet moe
De eerste helft van de route was niet echt steil en alles verliep gemakkelijk. Het was wel even wennen aan de fiets. Zodra je zelf te hard trapte leek de fiets te denken; “Oh je kunt het zelf, dan help ik je niet meer” en werd het fietsen zwaar. De truc was dus om rustig te trappen, niet te veel, niet te weinig, dan werkt het motortje optimaal. Ik werd er totaal niet moe van en kon genieten van de omgeving. Lekker hoor dit!
Ruzie met de fiets
Maar nadat we een pauze hadden gehouden kreeg ik “ruzie” met m’n fiets. Het motortje deed even vreemd en na een paar keer aan- en uitdrukken leek het weer te functioneren. Toch kwam ik niet meer in mijn ritme en gaf steeds te veel of te weinig druk op de trappers. En terwijl iedereen vrolijk naar boven fietste, baalde ik dat ik niet op een “normale” mountainbike zat. Ik vond het zwaar en ben ook gewend om flink op de trappers te “staan”, wat ik nu waarschijnlijk ook teveel deed. Later hoorde ik dat iedereen op het steile stuk toch nog wel flink wat inspanning moest leveren, maar dat het prima te doen was.
Iedereen enthousiast, behalve ik
De hele groep was enthousiast over de E-bike, behalve ik. Oke duidelijk, het lag dus aan mij, niet aan de fiets. Ik geloof absoluut dat het voor veel mensen een ideale oplossing is deze E-bike, maar doe mij de volgende keer toch maar weer een gewone mountainbike; schoenen vastklikken op de pedalen en lekker rondjes draaien naar boven. De rest van de groep was dit overigens niet met mij eens; de E-bike is geweldig! Tijdens de afdaling was ik het wel weer met hen eens, dat ging prima!
Heb jij wel eens op een E-bike gezeten? Hoe vond je het?
Over Miranda
Miranda is dol op de Alpen en is hier ook regelmatig te vinden. Zowel in de zomer als in de winter. De perfecte vakantie bestaat voor haar uit bergen, water, actie, relaxen, een goed boek en heerlijk eten. Haar avonturen op het water, de mountainbike, de motor of te voet deelt ze in haar blogs.