Bij Sicilië denk je misschien niet direct aan bergen, maar wel aan de ruim 3000 meter hoge vulkaan de Etna. We maken een rondreis over het eiland en zijn een paar dagen in de buurt van deze imposante “schoorsteen”. We slapen in agriturismo Galea , die bijna aan de kust ligt, met uitzicht op de Etna. Als we ’s ochtends wakker worden kijken we direct of het een mooie dag is om de Etna te beklimmen. De vulkaan ligt namelijk vaak in de wolken en we willen wel wat zien. Op dag 3 is het eindelijk zo ver: strakblauwe lucht. We gaan!
Met de auto rijden we naar de zuidkant van de Etna. Via een prima weg kun je tot 1900 meter hoogte rijden. Het vulkanische landschap is indrukwekkend; je ziet de lavastromen duidelijk in het landschap. We parkeren de auto en lopen als eerste naar de krater Monti Silvestri. Een korte maar behoorlijk steile klim, met losse stenen. Het is een leuk gezicht hoe iedereen hier omhoog klimt; de één op stevige schoenen, terwijl de ander het op teenslippers probeert, wat niet meevalt. Daarna willen we écht omhoog de Etna op. Er is een gondel die je naar 2500 meter brengt, maar wij besluiten te gaan lopen.
De meeste bezoekers gaan met de lift omhoog, wat we eigenlijk goed kunnen begrijpen. Het is een pittige klim. Wij banen ons een weg omhoog over de vele losse stenen, wat niet meevalt. Op steile stukken is het 2 passen omhoog en je glijdt er met hetzelfde tempo weer 1 naar beneden. Toch genieten we van de klim. We komen maar enkele mensen tegen en de uitzichten zijn super. Na 1,5 tot 2 uur komen we - moe maar voldaan - aan bij het bergstation van de gondel op 2500 meter. Toeristen die onvoorbereid naar boven zijn gegaan met de lift kunnen hier bergschoenen of een warme jas huren.
Vanaf het bergstation van de gondel rijden er busjes naar de hoogste krater van de Etna: Cratere Nuova. Door de inspanning, de hoogte of het inademen van de zwavellucht voel ik me niet helemaal lekker. Ik voel me licht in mijn hoofd en ben misselijk. Ik besluit in het restaurant op 2500 meter te blijven, terwijl Richard ook de laatste klim naar de hoogste krater te voet aflegt. Deze wandeling is een stuk gemakkelijker, want het is een hard pad zonder losse stenen. Je kunt de krater tot op een paar honderd meter naderen. Even over de rand van de krater kijken is – door de onvoorspelbaarheid van de Etna – verboden. Bijzonder is het in ieder geval wel om zo dichtbij een vulkaan te kunnen komen.
We nemen dezelfde route terug naar het dal, terwijl de meeste toeristen weer in de gondel naar beneden stappen. Het maakt ons bezoekje aan de Etna toch nét even specialer om deze tocht te voet te doen. Met alle losse stenen, is ook het afdalen wel een beetje oppassen, maar wel super leuk. Af en toe een stukje naar beneden glijden op onze voeten, terwijl de zwarte stofwolken omhoog komen. Niet alleen onze wandelschoenen en kleding hebben een wasbeurtje nodig na deze wandeling, maar ook wij poetsen ´s avonds het zwarte stof van ons lijf en uit ons haren. Het was een mooie dag en bijzonder avontuur!
5 maanden na ons vertrek is er weer een eruptie. En nee, de mensen die hier wonen zijn niet “bang” voor de uitbarstingen van de Etna. We horen van de eigenaar van de argitur dat dit vaak een geweldig spectakel is. En dat kan ik me voorstellen!
Miranda is dol op de Alpen en is hier ook regelmatig te vinden. Zowel in de zomer als in de winter. De perfecte vakantie bestaat voor haar uit bergen, water, actie, relaxen, een goed boek en heerlijk eten. Haar avonturen op het water, de mountainbike, de motor of te voet deelt ze in haar blogs.
