Voor de eerste aflevering van onze webserie 24 UUR IN dit jaar, verkennen we het Zwitserse UNESCO Biosfeerreservaat Entlebuch. Heel eerlijk: ik had nog nooit van deze bestemming gehoord, dus ik was zeer nieuwsgierig. Om op de Werelderfgoedlijst te komen, moet je wel iets bijzonders te bieden hebben. En dat heeft Entlebuch. Vanaf het moment dat we het dal komen binnenrijden, worden we overspoeld door de schoonheid van de natuur hier. Tijdens de 24 uur die we hier doorbrengen maken we twee prachtige wandelingen, gaan we mountainkarten en stappen we in het ijskoude water van de Kneipp. En natuurlijk ontmoeten we ook weer interessante locals en proeven we specialiteiten uit de regio.
Op slechts 800 km van Utrecht en een half uurtje rijden van Luzern ligt UNESCO Biosfeerreservaat Entlebuch. In een UNESCO Biosfeerreservaat gaat het niet alleen om het behoud en de bescherming van een bijzonder natuurgebied, maar ook om de ontwikkeling van de regio. Hoe kunnen mens en natuur in harmonie samenleven en overleven. Wat het gebied van 400 vierkante kilometer qua natuur zo bijzonder maakt, is het feit dat je hier echt aan de rand van de Alpen bent; de enorme bergen duiken direct achter het zeer groene heuvelachtige landschap op. Ook vind je hier één van de grootste karstgebergtes van Europa: Schrattenfluh. De dorpjes zijn klein en grote massale hotels vind je hier (gelukkig) niet. Wij logeren in berggasthof Salwideli, dat middenin de groene hevels ligt met uitzicht op zowel het karstgebergte als de enorme bergrug waar ook de Brienzer Rothorn (2350 meter) toe behoort. In dit oude houten berggasthof kraken de vloeren en slaap je onder rood-wit geblokte dekbedden; hoe authentiek wil je het hebben?
We zien de Schrattenfluh al vanaf grote afstand. Een enorme rotsformatie van 6 km lang vol gaten, kloven en scheuren. Pas wanneer je echt dichtbij de rotsen staat, zie je hoe woest dit rotsplateau is. Onder begeleiding van een gids wandelen we eerst over 'normale' wandelpaden, totdat we de rotsen bereiken. Op sommige plekken gaat het lopen over de rotsen prima, maar over het algemeen vind ik het erg lastig om hier te wandelen. De diepe scheuren maken me duizelig en ik merk dat ik wiebel op mijn benen en bang ben om uit te glijden en in een karstgat te belanden. Mijn collega's hebben hier helemaal geen last van en lopen totaal relaxed over de rotsen. Ik voel me echt een sukkel. Maar ondanks het lastige lopen hier, ben ik enorm onder indruk van dit unieke landschap en het uitzicht op de Alpen aan de overkant en de Brienzer Rothorn die we ook nog gaan beklimmen.
Miranda is dol op de Alpen en is hier ook regelmatig te vinden. Zowel in de zomer als in de winter. De perfecte vakantie bestaat voor haar uit bergen, water, actie, relaxen, een goed boek en heerlijk eten. Haar avonturen op het water, de mountainbike, de motor of te voet deelt ze in haar blogs.
