Zermatt stond al jaren op mijn bucket list, maar op de een of andere manier was het er nog nooit van gekomen om dit Zwitserse dorp daadwerkelijk te bezoeken. Tot een paar weken terug: ein-de-lijk was het zover en reis ik samen met Marloes van Travelvalley naar die Zwitserse plaats waar het eigenlijk vooral draait om die ene karakteristieke Alpenreus die bekend staat als de meest gefotografeerde berg ter wereld: de Matterhorn! Niet alleen deze berg maakte enorme indruk op ons, maar ook Zermatt zelf vonden we een heerlijk dorp. Na twee dagen Zermatt waren we dan ook 768 foto’s en een geweldige bergervaring rijker.
Aangezien we net een roadtrip in Frankrijk achter de rug hebben, rijden we Zwitserland binnen via de Simplonpas. Normaal gesproken een prachtige route, maar vandaag zijn alle hemelpoorten opengezet en komt het water met bakken uit de lucht. Geen stop op de top dit keer dus. Kom je vanuit Nederland, dan is de route via Basel, Bern en vervolgens de autotrein vanaf Kandersteg de snelste route naar Zermatt. We zetten de auto droog in de garage in Täsch en stappen in de trein die ons in 13 minuten naar het autovrije Zermatt brengt: we zijn zo benieuwd! Bij aankomst is er helaas geen Matterhorn te zien en alle bergen liggen verscholen onder een dikke wolkenlaag. Dat wordt dus wachten op morgenochtend.
Wanneer we de volgende ochtend naar buiten kijken, ligt er nog steeds een dik wolkendek boven Zermatt, maar een blik op de webcam stelt gerust: boven is het strakblauw! Na het ontbijt wandelen we naar de Gornetgratbahn, het treintje dat ons in 33 minuten naar een hoogte van 3089 meter brengt. Het treintje kruipt gemoedelijk de berg op en nadat we eerst door de wolken zijn gereden, komt de langverwachte berg eindelijk in zicht: daar is ie, de Matterhorn! “Wauw!” een beetje ademloos kijken we naar de enorme puntige rotsberg. Ik had de berg al vaker gezien vanaf grote afstand, maar van zo dichtbij maakt deze Alpenreus echt indruk. Zeker de eerste aanblik. Met een smile van oor tot oor zitten we in de trein en deze lach is er vandaag niet meer af te poetsen.
Doordat er gisteren zoveel neerslag viel, ligt er boven op de Gornetgrat behoorlijk wat sneeuw. Gelukkig hebben we veel laagjes aangetrokken en heb ik handschoenen meegenomen, want het is behoorlijk fris. We klimmen een stukje omhoog naar het uitzichtpunt bij het Kulm hotel. Dit is trouwens tevens het hoogstgelegen hotel in Zwitserland. De eerste twintig foto’s zijn inmiddels gemaakt en we blijven maar zeggen hoe mooi het hier is. Je ziet hier niet alleen de Matterhorn, maar ook het Monte Rosa massief in Italië, de hoogste berg van Zwitserland, de Dufour (4634 meter), de op een na grootste gletsjer van de Alpen (Gornergletscher) en maar liefst 29 vierduizenders… Niet zo gek dat dit uitzicht wordt gezien als een van de mooiste ter wereld. Het kan hier dan ook behoorlijk druk zijn met toeristen uit de hele wereld, maar door de coronapandemie hoor ik voornamelijk Europeanen en is het niet heel druk.
Vanaf Gornergrat wandelen we naar Riffelberg, zo’n 500 hoogtemeters en 6,3 kilometer naar beneden. Onderweg maken we nog tientallen foto’s, waarbij vooral de beelden van de Matterhorn die spiegelt in een van de bergmeren onze favorieten zijn. Vanaf Riffelberg pakken we de lift naar Furi, waar het tijd is voor de lunch. Inmiddels heeft de zon ook de wolken in het dal weggebrand en in het zonnetje op het terras genieten we van een heerlijk pannetje Alpenmacaroni. Ik had verwacht dat de prijzen in Zermatt enorm hoog zouden zijn, maar CHF 24,50 voor deze dosis calorieën valt me nog mee. Na de lunch maken we een wandeling over de Gletschergartenweg die hier in Furi begint. Tijdens deze tour van ongeveer een uur loop je over een imposante hangbrug en zie je hoe de Gornergletsjer duizenden jaren geleden het landschap heeft gevormd. Terug in het dorp ploffen we neer op de loungebanken van het dakterras van ons hotel met een drankje en een boek. Van lezen komt weinig, want ik word iedere keer afgeleid door het uitzicht op die ene berg.
De volgende dag gaat de wekker om 03.45 uur, een bizarre tijd om op te staan tijdens de vakantie, maar we hebben een goede reden. Om 04.45 uur pakken we namelijk het Sunneggatreintje en vervolgens de gondel naar Blauherd om vanaf daar in 20 minuten naar de Stellisee te wandelen. Het was in het dorp 7 graden, dus ik wil er niet over nadenken hoe koud het hierboven is. Alle lagen kleding die over elkaar heen passen, heb ik aan. Maar het is het allemaal waard wanneer we heel langzaam zien dat de top van de Matterhorn verlicht wordt door de zon. Langzaam lijkt het puntje steeds meer te gaan gloeien en wordt de berg elke minuut meer verlicht. Het is bijna windstil, waardoor je dit alles ook weerspiegeld ziet in de Stellisee. Magisch, onovertroffen, waanzinnig… ik kan de juiste woorden niet vinden om dit beeld te omschrijven. Eén ding is zeker: dit vergeten we nooit meer! We sluiten deze vroege wandeling af met een ontbijt bij de berghut Fluhalp.
Wanneer je zo vroeg opstaat, heb je dus vanzelfsprekend nog een lange dag voor de boeg. Maar in mijn benen voel ik het vroege opstaan en de wandelingen van gisteren. We gaan dus voor een relatief gemakkelijk wandeling: de 5 Seenweg. Zoals de naam al doet vermoeden leidt deze tocht langs vijf bergmeren die elk hun eigen karakter, vorm en kleur hebben: Stellisee, Grindjisee, Grünsee, Moosjisee en Leisee. De wandeling duurt zo’n 2,5 uur, je daalt 454 meter en klimt 165 meter, maar wij doen er veel langer over. Continu blijven we staan. Nog een foto. Even zitten, het is zo mooi hier. Wil je wat meer uitdaging en klim je liever, dan kun je de wandeling ook vanaf het bergstation van de Sunneggabahn lopen. En hoewel we eigenlijk helemaal terug wilden lopen naar het dorp, is de batterij bij de Leisee echt leeg. We pakken toch maar het treintje naar beneden voor een lunch in het dorp.
Terug in het dorp staan we voor een moeilijke keuze, want waar gaan we eten? Er zijn hier zoveel leuke restaurants, terrasjes en bars! En allemaal gehuisvest in prachtige chalets en gebouwen. De horeca en hotels worden afgewisseld met kleine, maar ook sjieke winkels wat het dorp een luxe en levendige uitstraling geeft. Na veel menukaarten bestudeerd te hebben, kiezen we voor het kleine café van twee Spanjaarden: Lo-Kal. Na de Zwitserse lunch van gisteren kiezen we vandaag voor iets heel anders: Marloes kiest voor enchilada’s en ik neem een sushiwrap met gamba’s. Ook het verfrissende huisgemaakte drankje met onder andere watermeloen en ananas smaakt geweldig op deze warme zomerdag. En ach vooruit, die lekkere zelfgemaakte chocoladetaart past er ook nog wel bij. We eindigen de dag weer op het dakterras van het hotel in de zon met wéér dat uitzicht, de reden waarom dit dorp zo beroemd is: de Matterhorn.
We verbleven twee volle dagen en drie nachten in Zermatt en dat is voldoende om een indruk te krijgen van het dorp en dé berg. Langer is natuurlijk geweldig, zodat je nog meer wandeltochten kunt maken, maar de omgeving blijft hetzelfde en het draait hier toch vooral om die ene berg. En van die berg krijg je niet snel genoeg. Je blijft hier foto’s maken en de omgeving blijft indrukwekkend. Hoe lang je er ook naar kijkt. En het dorp? Ja, dat staat direct in mijn top 3 van mooiste dorpen in de Alpen. Op dit moment zelfs op nummer 1, maar of dat ook zo is wanneer het hier drukker is? Dat moet ik ooit nog maar eens opnieuw gaan beoordelen ;-)
Miranda is dol op de Alpen en is hier ook regelmatig te vinden. Zowel in de zomer als in de winter. De perfecte vakantie bestaat voor haar uit bergen, water, actie, relaxen, een goed boek en heerlijk eten. Haar avonturen op het water, de mountainbike, de motor of te voet deelt ze in haar blogs.
