Met een plug-in hybride naar de Alpen rijden en ter plekke ook veel bergkilometers maken: hoe is dat nou? Kun je met zo'n 'half' elektrische auto echt duurzaam naar de bergen rijden, bespaart het je veel benzine en zijn er voldoende plaatsen waar je je auto kunt opladen? Wij testten het uit en gingen tien dagen op stap naar Oostenrijk met de Ford Kuga PHEV. Een grote luxe wagen die normaal gesproken zeker niet onder de meest zuinige auto's qua verbruik valt. We gaven gas op de Duitse Autobahn en reden in de Alpen nog heel wat kilometers door de bergen. Hoe dat beviel, hoeveel elektrische kilometers we gereden hebben en natuurlijk wat ons uiteindelijke verbruik was, lees je in dit artikel.
Het lijkt me fantastisch om helemaal duurzaam en elektrisch naar de Alpen te kunnen rijden met de auto, maar de actieradius van de gemiddelde elektrische auto is helaas nog niet zo groot dat je zonder 'gedoe' in de Alpen kunt komen volgens mij. Ik noem het 'gedoe', want de keren dat ik een rij heb zien staan bij de oplaadpunten onderweg zijn eerder regel dan uitzondering. Daar sta je dan met je mooie elektrische auto eerst te wachten tot je aan de beurt bent en daarna minimaal een half uur tot een uur te laden. Kortom, het lijkt mij op dit moment nog niet ideaal, maar ik hoop dat het over enkele jaren wel kan zonder al te veel wachten onderweg. Bovendien lijkt het me nog best spannend momenteel om je reis zo te plannen dat je accu altijd voldoende opgeladen is om onbezorgd verder te reizen. Een plug-in hybride lijkt dus voorlopig een goede tussenoplossing: wel elektrisch rijden, maar niet de stress van het opladen onderweg en zonder problemen lange afstanden afleggen. We gaan het proberen!
De auto die we van Ford meekrijgen is een Vignale, de meest luxe en sjieke uitvoering van de Kuga. De auto is voorzien van veel chrome details, dikke velgen en een opvallende grille. Ook van binnen voelt de auto luxueus aan: leren stoelen die elektrisch in alle mogelijke standen versteld kunnen worden, een enorm panoramadak en zoveel opties dat er een heel boekwerk in het dashboardkastje ligt. Ik ben meer een berg-, dan een auto expert, dus nadat ik de basis van de auto begrepen heb, gaan we op pad met een volle accu. De eerste 60 km naar huis zijn vooral snelwegkilometers en deze kan ik eigenlijk volledig elektrisch rijden. Achteraf ontdek ik de overige instellingen en kom ik erachter dan het elektrische rijden op de snelweg niet het meest efficiënt is. Je kunt de auto bijvoorbeeld ook zo instellen dat ie de accu oplaadt of een later moment elektrisch gaat rijden. Helaas heb ik thuis niet de mogelijkheid om de accu opnieuw op te laden, dus met een lege accu vertrekken we een dag later richting de Alpen. We denken even dat opladen met de motor op de snelweg een goed idee is, maar dan verbruikt de auto in verhouding veel benzine: laat maar. Om het onszelf gemakkelijk te maken, rijden we de hele reis verder in de 'automatische' stand.
Het is redelijk druk op de Duitse Autobahn, op diverse plekken wordt er aan de weg gewerkt en op veel stukken gelden maximale snelheden, dus echt heel veel gas geven zit er niet in. Op zich prima natuurlijk, want zo kunnen we een stuk zuiniger en milieuvriendelijker naar de Alpen rijden. Op plekken waar het wel kan, tikken we soms een tijdje 160 km/u aan, maar meestal rijden we zo rond de 140 km/u. Met twee keer tanken en een gemiddeld verbruik van 5.7 liter per 100 kilometer komen we aan in Oostenrijk. Daar kunnen we zeker niet over mopperen!
Eenmaal in Oostenrijk hebben we een behoorlijk druk programma. We zijn meestal maar enkele dagen op een bestemming en onze dagindeling is bijna altijd van minuut tot minuut gepland. Hierdoor is het zoeken naar een oplaadpunt (helaas) niet onze eerste prioriteit. Op de eerste bestemming is wel een oplaadpunt, maar deze is een behoorlijk eind van onze accommodatie verwijderd. Iets waar je nadat je een dag in de auto gezeten hebt, eigenlijk geen zin meer in hebt. Auto uitladen, eten en slapen, dat is wat we willen. Bovendien hebben we de auto de volgende ochtend vroeg al weer nodig. En eigenlijk is dit wat er de volgende tien dagen ook meestal gebeurt: we kúnnen wel ergens opladen, maar of de tijd laat het niet toe of het is praktisch erg onhandig. Alleen in Gerlos, waar de auto toch al in de plaatselijke parkeergarage staat, is het super gemakkelijk om even op te laden. Het blijkt alleen achteraf, dat we hem iets langer hadden moeten inpluggen om de accu volledig te kunnen opladen.
Het wordt dus al snel duidelijk dat we 'slechte' opladers zijn, maar gelukkig kan de auto zichzelf ook opladen. Ook met een lege accu kun je elektrische kilometers maken en dat wordt voor ons een sport. Wanneer je voorzichtig remt, geeft de auto energie terug aan de accu. Via het dashboard krijg je je score te zien en dit werkt enorm motiverend: '85% teruggevoerde energie' is niet voldoende: we gaan voor de 100%. En natuurlijk werkt het ook wanneer je in de bergen kunt afdalen en de accu zich dan weer kan opladen. Al met al kunnen we op deze manier toch heel wat elektrische kilometers 'terugverdienen'.
Aan het einde van onze reis staan er bijna 2650 kilometers op de teller, waarvan we er - volgens de auto - bijna 920 elektrisch hebben gereden. Geen slechte score als je bedenkt dat de auto één keer helemaal opgeladen was en één keer voor de helft. Wanneer je qua opladen beter je best doet, kun je deze elektrische kilometers dus zeker nog verder opschroeven. Ik schat dat we van alle kilometers ruim een derde in de bergen gereden hebben. Het gemiddelde verbruik van de auto is over de hele reis 5.9 liter op 100 km, dat zou alleen op benzine met een dergelijke grote auto normaal gesproken ruim boven de 10 zijn geweest, schat ik zo in. Kortom, het voelt goed om toch een stuk duurzamer en zuiniger naar de Alpen te zijn gereden! En daarnaast was dit ook nog eens een heerlijke en ruime reisauto!
Miranda is dol op de Alpen en is hier ook regelmatig te vinden. Zowel in de zomer als in de winter. De perfecte vakantie bestaat voor haar uit bergen, water, actie, relaxen, een goed boek en heerlijk eten. Haar avonturen op het water, de mountainbike, de motor of te voet deelt ze in haar blogs.
