De Balkan Trail: etappe 3, 4 en 5

Zoals je misschien wel hebt meegekregen, heb ik afgelopen zomer samen met Vera de Balkan Trail gelopen. Dit is een vijfdaagse wandeling door de unieke bergwereld van Albanië, Kosovo en Montenegro. Eerder deelde ik al het reisverslag van de eerste twee etappes , vandaag vertel ik je alles over etappe 3, 4 en 5. Het waren stuk voor stuk prachtige wandelingen, waarbij de nodige zweetdruppels vielen. En dat kwam niet alleen door de hitte. Het waren pittige etappes en vooral de derde dag was mentaal een aardig gevecht. Gelukkig ging het allemaal goed en met de nodige dosis flauwe humor, genoeg drinken en talloze mooie uitzichten kwamen we toch elke dag weer heel aan bij het eindpunt. Het was een onvergetelijke ervaring en ik had het voor geen goud willen missen. Hieronder vertel ik je mijn laatste ervaringen van de Balkan Trail.

Lange-afstandswandeling de Balkan Trail

Over een unieke wandeling gesproken! De Balkan Trail is een georganiseerde vijfdaagse wandeling rond het drielandenpunt van Albanië, Kosovo en Montenegro en meer 'in de bergen' dan dit ben ik nog nooit geweest. Alle toeristen die we tegen zijn gekomen, zijn op een hand te tellen, er waren geen luxe berghutten en geen liften. We gingen dus even vijf dagen back to basic, sliepen in tentjes en aten het lokale eten. Het was even wennen, maar de prachtige omgeving en adembenemende uitzichten maakten dit meer dan goed. Samen met een groep bergliefhebbers liepen we in vijf dagen bijna 80 km en overbrugden we zo'n 4000 hoogtemeters. Hierbij werden we begeleid door de gidsen van reisorganisatie Travelbase, die ons de weg wezen, hielpen met ons materiaal en altijd in waren voor een praatje. Het was een zware week, maar het is zeker een aanrader voor de fanatieke wandelaars. Hieronder vertel ik jullie het vervolg van deze bijzondere wandeling.

Etappe 3: van Theth naar Valbona

Al bij het avondeten werden we gewaarschuwd: de derde etappe zou iets minder zwaar zijn dan de tweede, maar we moesten hem niet onderschatten. Dit kwam vooral door de combinatie van het verloop van de route en de omgeving: de eerste helft van de tocht zou vrij steil door het bos omhoog lopen met weinig vlakke stukken en zo goed als geen uitzicht. En daar was niks aan gelogen....

Door het bos naar boven

We hadden de zwaarste etappe, die op dag 2, overleefd en begonnen vol energie aan dag 3. Maar al snel bleek dat deze net zo pittig zou zijn. Waar de tweede etappe bestond uit 5 blokken die je hielpen in te schatten hoe ver je was, bestond de derde etappe uit slechts 2 blokken: de eerste helft klimmen, de tweede helft dalen. Die klim begon redelijk geleidelijk over een weg omhoog, maar werd al snel een steil pad vol stenen en ging vervolgens over in een bospad. Het 'lastige' aan deze klim was vooral dat we niet wisten hoe ver we waren en hoe ver we nog moesten. Door het bos hadden we weinig uitzicht en hadden we ook geen idee hoe hoog we eigenlijk al zaten. Tel daar de vermoeidheid van de eerste twee dagen bij op en je snapt dat dit vooral een mentaal gevecht was. Na een paar uur kwamen we uit bij een knus hutje, waar de gezelligheid en het koude blikje fris meer dan welkom waren. We probeerden een lokale specialiteit: een taart die bestond uit een aantal opgestapelde pannenkoeken. En lekker dat die was! We kwamen hier onze mentale strijd redelijk te boven en waren klaar voor het laatste stuk naar boven. Hier kwamen we ook langzaam boven het bos uit en hadden we werkelijk een waanzinnig uitzicht, misschien wel het mooiste van de hele week. Eenmaal boven klommen we zelfs nog een stukje verder naar hét fotopunt van de Balkan Trail. Na de nodige foto's was het tijd om aan de afdaling te beginnen, we zaten immers pas op de helft.

Met uitzicht naar beneden

Het eerste deel van de daling ging vrij geleidelijk en het licht aflopende pad was meer dan welkom, nadat we vier uur lang omhoog hadden gelopen. Al was het snel afgelopen met het geleidelijke van de daling, het pad werd al steiler en rotsachtiger. Nadat we de hele ochtend in de schaduw hadden gelopen, moesten we ook even wennen om weer in de zon te lopen. We moesten elkaar eraan herinneren om te blijven drinken en wezen elkaar tegelijkertijd op de mooie uitzichten. We liepen in een indrukwekkende bergwereld met links, rechts, voor en achter ons hoge bergtoppen. Alhoewel, hoog... Het hoogste punt wat wij vandaag bereikt hebben was op ruim 1800 meter, iets wat je niet verwacht als je de bergen hier ziet. Langzaamaan daalden we af en onderweg kwamen we nog verschillende hutjes tegen. Vanwege de warmte en het gebrek aan suiker, smaakten de koude blikjes fris hier heerlijk. Eenmaal bij het eindpunt wachtte een busje weer om ons naar het guesthouse te brengen. Eindstand van dag 3? Wederom 0 blaren!

Etappe 4: van Valbona naar Dobërdol

De vierde etappe zouden we door twee landen lopen: van Albanië naar Montenegro en weer terug naar Albanië. Nadat we de hele week in 30 graden hadden gelopen, zouden we vandaag wel eens wat regen en onweer kunnen krijgen. Dat wisten we gelukkig 's ochtends al, dus de regenjas ging boven in de rugzak.

Een gemoedelijke wandeling...

Na twee pittige wandeldagen was dag vier bijna eenvoudig. Het eerste stuk was nog even aardig klimmen, maar eenmaal bij het eerste hutje werd het eenvoudiger. We liepen geleidelijk omhoog over een bosweg en konden onszelf onderweg trakteren op wilde bramen, aardbeien en bosbessen. Onderweg passeerden we de grens en liepen we Montenegro weer in. Al was de grens vrij makkelijk te missen in dit geval, het betonnen paaltje was behoorlijk toegetakeld en er was nog maar weinig van over. We liepen door het bos in de schaduw, een verademing na al die dagen in de zon. Het bijzondere was dat het landschap ongeveer 180 graden was veranderd. De afgelopen dagen liepen we in een imposante bergwereld en die had nu plaats gemaakt voor een bosrijke omgeving en glooiende grasbergen. Wederom konden we genieten van unieke uitzichten en onderweg kwamen we verschillende hutjes en bergdorpjes tegen. Het was een vrij eenvoudige etappe, dus we konden met de hele groep gezamenlijk lunchen.

... met een regenachtig einde

Tijdens de lunch bleek dat het klaar was met het mooie weer voor die dag. De blauwe lucht trok langzaam dicht en in de verte hoorden we het eerste gerommel van de naderende onweersbuien. En inderdaad, toen we weer verder wilden lopen, voelden we de eerste druppels. Gelukkig liepen we door het bos, dus de bomen boden genoeg beschutting om niet heel erg nat te regenen. Gelukkig maar, want het was nog goed warm, dus die regenjas wilden we al heel snel weer uit. We vervolgden onze weg door het bos en zagen van ver de onweersbuien naderen. Langzamerhand kwamen we hoger en boden de bomen steeds minder bescherming tegen de regen, dus uiteindelijk ging toch die regenjas maar weer aan. Uiteindelijk kwamen we boven de bomen uit en liepen we over de open vlakte richting ons eindpunt. Het was even spannend, want op het moment dat wij op het open stuk liepen, bereikten de onweersbuien ons. Gelukkig moesten we nog een klein stukje en werden we bij het guesthouse warm ontvangen. Dit was overigens ook de enige dag dat we geen mobiel bereik hadden. Het was een ouderwetse spelletjesavond en 's avonds genoten we van een nacht vol vallende sterren.

Etappe 5: van Dobërdol naar Babino Polje

De laatste dag! Ondanks dat het af en toe even doorzetten was, vloog de week voorbij en konden we haast niet geloven dat het alweer de laatste dag van de Balkan Trail was. De vijfde etappe zou meteen beginnen met een steile klim en vanaf het guesthouse konden we het eindpunt daarvan al zien liggen. Het was de laatste heftige klim en met het uitzicht dat we hadden, was dat zeker geen straf.

Klimmen buiten de gebaande paden

Na een uitgebreid ontbijt pakten we nog één keer onze wandelrugzak in en begonnen we aan de laatste etappe van de Balkan Trail. Moe maar met meer dan genoeg energie gingen we op pad. Zoals ik al schreef liep de route meteen vanaf het guesthouse al vrij steil omhoog. Over een smal pad vol stenen liepen we zigzaggend omhoog met regelmatig een blik op het bijzondere uitzicht. Wederom was het uitzicht veranderd en werden we weer getrakteerd op een bijzonder bergpanorama. Eenmaal boven hadden we twee opties: we konden de route vervolgen of we konden een klein ommetje maken naar het drielandenpunt boven op de berg. Die keuze was natuurlijk makkelijk, want ook wij wilden wel op het drielandenpunt staan. Dit ommetje bleek alleen even zwaarder dan verwacht. We moesten naar de top van een grasberg en er was geen pad dat er naartoe leidde. Dat betekende dat we onze eigen route over de graspollen naar boven moesten zoeken. Het was niet de meest eenvoudige klim die ik ooit heb gedaan, maar het uitzicht boven was het meer dan waard. Vanaf hier keken we kilometers ver Albanië, Kosovo en Montenegro in, waanzinnig! Oh en het drielandenpunt zelf? Daar stond een ijzeren brievenbus, dat was toch iets minder spectaculair dan verwacht ;-).

Een verfrissende afsluiting

Vanaf het drielandenpunt zetten we de daling in in Montenegro, waarbij we een klein stukje door Kosovo liepen. De route vervolgde over bergpaden en leidde ons zelfs nog door een beetje overgebleven sneeuw. Ook hier was goed duidelijk dat het hier al weken heel warm was: de sneeuw die wij tegenkwamen, was nog ongeveer de helft van wat er de week ervoor lag. Na de nodige glijpartijen, ja inclusief plastic zak, en tranen van het lachen liepen we verder en veranderde het landschap wederom. Van grasbergen werd het weer langzaam rotsachtiger en uiteindelijk liepen we weer op paden vol kiezels en stenen. Ook de paarse bloemen die we ook op de eerste dag tegenkwamen, doken hier en daar weer op wat zorgde voor mooie plaatjes. We daalden verder af en na een tijd over een weg te hebben gelopen, sloegen we rechtsaf en ging het pad opeens steil naar beneden. Verderop zagen we al waarom: we daalden af naar een kraakhelder meer. Het was even klimmen en klauteren om er te komen, maar wat een prachtige plek! Hier kwam de hele groep samen voor een verfrissende duik en een welverdiende pauze om vervolgens te beginnen aan het laatste stuk van de Balkan Trail. De laatste kilometers liepen we door het bos en na een stukje over een bergweg was daar het einde. De Balkan Trail zat erop en wat een avontuur was het! Een unieke ervaring en 1000 foto's rijker worden we met de busjes weer teruggebracht naar Plav, waar we gezellig met z'n allen bij het kampvuur de week afsluiten.

Lees ook het reisverslag van etappe 1 en 2 van de Balkan Trail.

De Balkan Trail 2022

Ben je na het lezen van de reisverslagen nou enthousiast geworden en wil je volgende zomer ook zo'n bijzondere reis maken? Houd dan de website van de Balkan Trail in de gaten voor de data van volgend jaar en om te boeken. Hier vind je alle informatie over de reis, wat je nodig hebt en wat je kunt verwachten.