Net als waarschijnlijk de meesten van jullie, ben ik dol op wandelen in de bergen. Van kleine gemakkelijke wandelingen tot flinke tochten waarbij je de hele dag door de bergen struint. En hoewel ik tijdens het wandelen altijd enorm geniet van de bergomgeving en het actief bezig zijn in de frisse lucht, is het gevoel wanneer ik een bergtop bereik onovertroffen. Ik voel me altijd klein en nietig boven op zo'n enorme berg en de voldoening wanneer je zelf naar boven bent geklommen is dan ook groot. Misschien dat ik daarom wel kan stellen dat ik een bergtop het mooiste doel van een wandeling vind. En jij?
De wandeling zelf is het middel om mijn doel te halen
Natuurlijk geniet ik van elke wandeling die ik maak in de bergen. Of het nou een meerdaagse tocht over de Alpen is, of een mooie dagtocht, ik loop altijd met een enorme smile op mijn gezicht door de Alpen te struinen. Ik verbaas me over de uitzichten, geniet van de rust en zelfs van de zweetdruppels die het me soms kost om een berg op te lopen. En hoewel ik van de hele tocht geniet, is het gevoel wanneer ik eindelijk bij dat kruis op de berg sta onovertroffen: hier doe ik het voor.
Er is niet altijd een bergtop bereikbaar
Maar natuurlijk zijn er ook vaak genoeg wandelingen waarbij ik helemaal niet een bergtop bereik, en zijn die nou minder mooi? Nee hoor, ook dan geniet ik met volle teugen. Maar heel eerlijk: hoe hoger ik in de bergen ben en hoe hoger de bergen om me heen zijn, hoe mooier ik het vind. Maar helaas zijn heel veel bergtoppen simpelweg niet te bereiken als wandelaar. Ik stel dus ook regelmatig een ander doel als ik ga wandelen. Een mooie rondwandeling of dat prachtige panoramapad.
Gipfel Glück
Maar ja, het liefst ga ik dus voor dat bergkruis, Gipfel Glück, Bergheil of hoe je het ook wilt noemen. Ik wil gewoon op die bergtop staan! En zelfs wanneer het weer niet meezit en het uitzicht niet optimaal is, geniet ik nog steeds van dat heerlijke gevoel op de top: ik heb het gehaald! Er staan dus nog heel wat bergtoppen op mijn to do lijstje...