Skyrunning: born to run (deel II)

Mijn skyrunnende buurman heet Enzo, Enzo Bacco. Zo groot als zijn prestaties zijn, zo klein is zijn behoefte om ermee naar buiten te treden. Maar hij heeft me uitgebreid antwoord gegeven om mijn vragen en er volgde een prachtig verhaal.

Als jong kind droomde Enzo ervan om atleet te worden, meer specifiek een hardloper. Hij rende functioneel naar school, naar de supermarkt en ook in zijn vrije tijd als kind, rende hij. Rennen was zoals hij het zelf noemt “een aangenaam instinct”. Maar het noodlot sloeg toe, hij ontwikkelde reumatische koorts met hartritme stoornissen. Het advies van de arts was om de warmte op te zoeken aan zee en inspanning te vermijden.

Zo deed Enzo het als kind jarenlang rustig aan. Maar op 15 jarige leeftijd begon hij met bergsport en bezocht de mooiste en meest bekende berggroepen in Frankrijk, Zwitserland en Italië. Hij ontwikkelde een enorme passie en respect voor de bergen en ontpopte zich tot een fanatiek en atletisch alpine skiër. Van bevriende bergsporters hoorde hij jaren later voor het eerst van skyrunning. En zo keerde - na tientallen jaren - rennen terug in zijn leven.

In 2009 op 49 jarige leeftijd, bijna 40 jaar na het advies van de kinderarts, rende Enzo zijn eerste hardloopwedstrijd van 50 km in de bergen. Hij eindigde meteen op de derde plaats en ontdekte dat hij zich perfect in zijn element voelde met deze sport. Het ging hem niet persé om het hardlopen, maar vooral om het hardlopen in de natuur. Lange afstanden afleggen met veel hoogteverschil, op onverhard terrein, waar veel geduld, concentratie en voorbereiding voor nodig is.

Inmiddels, 6 jaar later, heeft Enzo maar liefst 35 ultramarathons en een 12 tal marathons op zijn naam staan. Zijn belangrijkste tocht was in 2013, de wereldbekende Ultra Sky Marathon van de Mont Blanc. Het traject is maar liefst 175 km lang met 9.800+ hoogtemeters in een race die vertrekt in Frankrijk, Chamonix, en vervolgens Italië en Zwitserland doorkruist. Hij deed dit in 33 uur... Zijn jongensdroom werd werkelijkheid.

Zijn voldoening en motivatie haalt Enzo onder andere uit het trainen met vrienden, samen technieken en strategieën bediscussiëren, de finish bereiken waar zijn vrouw, dochter en vrienden hem opwachten. Zoals hij zelf zegt bestaat zijn leven als atleet dankzij een fragiel, maar essentieel evenwicht tussen de onvoorwaardelijke steun van zijn partner, zijn werk en trainen. Enzo traint elke week 6 dagen, waarvan 5 dagen telkens 1,5 a 2 uur per dag en 1 dag gemiddeld 6 uur. Twee weken training worden afgewisseld met een week rust.

Over zijn motivatie zegt Enzo deze mooie woorden: “dankzij het rennen voel ik me goed, het creëert balans in mijn leven. Tijdens een wedstrijd leef ik in mijn surreële gedachtenwereld, de gedachten stromen door mijn hoofd als de kilometers onder mijn voeten. Positieve emotionele momenten worden afgewisseld door vermoeidheid. Tijdens het rennen heb ik geen andere hindernis dan een latente blessure die ik probeer te bedwingen met training, veel geluk en uiterste concentratie, vooral tijdens de technische afdalingen. Er is de adrenaline die me helpt om altijd weer tot het uiterste van mijn kunnen te gaan, ik spaar mezelf niet en kom dan ook vaak uitgeput aan bij de finish.“ Dit jaar neemt Enzo, op 55 jarige leeftijd, nog een laatste keer deel aan de Ultra Marathon van de Mont Blanc.

Roos woont in Trentino. Via Greendaystrentino verhuurt ze bijzondere en betaalbare slaapplekken in de Dolomieten >>