Gran Paradiso: wandelen naar Rifugio Chabod (2750 m)

Twee weken geleden kon je het eerste weblog lezen over ons bezoek aan Parco Nazionale Gran Paradiso. We waren direct diep onder de indruk van deze ongerepte omgeving, dus rijden - twee dagen later - weer vanuit Aosta naar het natuurpark. Deze keer rijden we naar het noordwesten, langs Valsavarenche, dieper het dal in naar 1829 meter hoogte. Vlak na Plan de la Plesse, en een camping aan de linkerkant, staat een bord ‘Rifugio Chabod’. Even verderop kun je links je auto parkeren en start de route 5 richting Rifugio Chabod. Volgens de borden zou de wandeling zo’n 2 uur en 45 minuten duren, en dat klopt achteraf wel ongeveer.

De thermometer in de auto gaf 10 graden aan, maar zodra we de eerste 5 minuten van de wandeling erop hebben zitten, zijn we warm. De route nr. 5 loopt behoorlijk steil omhoog door het bos. De paden zijn ontstaan door het op elkaar stapelen van leistenen; een knap staaltje ‘wandelpadenbouw’. Voordeel is dat het makkelijk loopt en je in een rap tempo een enorm hoogteverschil aflegt. Op een mooi uitzichtpunt met oude boerderij, ligt de kruising van de route 5 en de 5A, welke beide naar Rifugio Chabod leiden. Wij kiezen voor de nummer 5 naar boven en de 5A naar beneden.

Ook boven de boomgrens is de route goed te doen en aangegeven. Een geoefende wandelaar loopt hier zonder problemen omhoog. De uitzichten op de stoere bergen zijn onbetaalbaar. Tijdens het laatste stuk heb je tevens je blik gericht op de enorme Gran Paradiso met haar besneeuwde top. Met de Rifugio Chabod in zicht gaat mijn ‘motortje’ langzaam uit. Een hongerklop. Een banaan helpt me de laatste 10 minuten omhoog te lopen. Even later zitten we gezellig in de hut aan tafel. Tijd voor lunch op 2750 meter hoogte!

Er wordt momenteel een flink stuk bijgebouwd bij de Rifugio Chabod, maar daar merk je binnen niets van. We worden erg vriendelijk geholpen en binnen no time staat er een bord dampende pasta met prei en gorgonzola (lekker combi trouwens) voor mijn neus. We hadden vandaag niet zoveel keuze qua lunch, want de wekelijkse boodschappen – die overigens per helikopter worden gebracht – worden vanmiddag pas bezorgd. Gelukkig is er nog wel een stuk huisgemaakte Apfelstrudel om de lunch af te sluiten. Daarna gaan we op zoek naar route 5A voor onze terugweg. Andere bezoekers blijven in de hut overnachten en gaan de volgende dag met een gids omhoog voor de beklimming van de Gran Paradiso.

De route 5A loopt eerst nog een stukje omhoog alvorens de afdaling begint. De lucht wordt steeds blauwer en we kijken regelmatig even achterom om nog een glimp van de Gran Paradiso op te vangen. Deze route is wat technischer/moeilijker dan de route 5. Ook moeten we een paar keer door de sneeuw, wat overigens niet zo vreemd is in juni. Ik heb het gevoel dat deze route minder vaak gelopen wordt. We komen niemand tegen tijdens de afdaling. We wandelen langs enorme rotsen die allemaal op elkaar gestapeld lijken. Ik moet er niet aan denken dat deze ‘steentjes’ gaan rollen…

Het laatste stuk door het bos, is hetzelfde als tijdens de heenweg. Hier komen we een grote groep wandelaars tegen met zware bepakking en een berggids. Enkelen van hen hebben het nu al moeilijk met de beklimming. Zij moeten nog ruim twee uur, terwijl voor ons de auto weer in zicht komt. Beneden ploffen we – moe maar voldaan – nog even in het gras bij de rivier. Het is inmiddels prachtig weer geworden, de lucht is blauw en de zon schijnt volop. We genieten nog even na van deze heerlijke dag.