Begin oktober maakte ik een reis naar Innsbruck en omgeving met als thema: de adelaar. Deze indrukwekkende en sterke roofvogel leeft in de Alpen en de Adlerweg, de beroemdste lange-afstandswandeling in Tirol, is naar deze krachtpatser vernoemd. We bezochten de vogel in de Alpenzoo en samen met een ranger maakten we een wandeling met als doel de adelaar spotten. Enorm interessant!
De Adlerweg is zonder twijfel de Koning van de lange-afstandswandelingen in Tirol en leidt je van oost naar west dwars door de Oostenrijkse Alpen. Wanneer je de complete wandeling wilt maken, dan ben je wel een tijdje onderweg, want de wandeling is 420 km lang, bestaat uit 33 etappes en 31.000 hoogtemeters klimmen. De Adlerweg is vernoemd naar de adelaar omdat, wanneer je alle etappes met elkaar verbindt deze lijn een adelaar voorstelt. Het hart van de wandeling, oftewel het lichaam van de adelaar, ligt rond Innsbruck.
Om meer “gevoel” te krijgen met deze Adelaarswandeling moeten we natuurlijk meer te weten komen over deze grote roofvogels. Hiervoor bezoeken we op onze eerste dag in Innsbruck de AlpenZoo. Hier hebben we, door onder andere een bezoek aan het adelaarsverblijf en de verhalen van onze gids, een uitgebreide inkijk gekregen in het leven van de adelaar in de (Oostenrijkse) Alpen. Goed om te weten is dat de huidige adelaars in het verblijf in de dierentuin daar zijn, omdat zij zelfstandig niet meer in het wild kunnen overleven. Hoe lastig het is om te overleven voor de adelaar horen we de volgende dag tijdens een wandeling in het Karwendelgebergte onder leiding van een echte park ranger.
Rangers zijn gediplomeerde berggidsen met een aardrijkskundige of biologische achtergrond. Maar bovenal kunnen zij enorm enthousiast vertellen over de natuur in de bergen. We maken een wandeling in het Karwendelgebergte vlakbij Innsbruck en dicht bij het grootste meer van Tirol, de Achensee. Er lopen een aantal etappes van de Adlerweg door dit gebergte. Echter onze wandeling maakt geen deel uit van de Adlerweg, maar geeft volgens onze ranger wel de grootste kans om adelaars te spotten.
Onze wandeling, welke de toepasselijke naam Steinadlerwanderung heeft, start bij de Wanderparkplatz Karwendeltäler in Pertisau. Het eerste stukje begint vlak en loopt het Gerntal in richting de Gernalm. Al snel zien we de bordjes van verschillende wandelingen. We slaan linksaf en gaan richting de Feilalm. Het pad loopt al snel wat steiler door het bos. Onderweg kruisen we een aantal maal een bredere grindweg, maar die steken we steeds over en blijven het smalle wandelpad volgen. Wel zo leuk en bovendien interessanter qua flora en fauna.
Tijdens de wandeling vertelt ranger Sebastian over de verschillende dieren die in deze omgeving leven. Hij heeft een arsenaal aan pootafdrukken en veertjes bij zich om het een en ander te verduidelijken. Maar het hoofdonderwerp is de adelaar. Sebastian vertelt er honderduit over. Wist je bijvoorbeeld dat een adelaar een spanwijdte van ruim twee meter heeft wanneer hij zijn vleugels uitstrekt? Mannetjes en vrouwtjes blijven altijd bij elkaar om samen te jagen en de kracht van een adelaarsklauw is viermaal groter dan de samengebalde vuist van een volwassen man! Erg leuk om de verhalen aan te horen tijdens onze wandeling naar de top, de Feilkopf.
Na ongeveer twee uur lopen en 640 hoogtemeters komen we aan bij de top van de Feilkopf. Hier heb je een fantastisch uitzicht op de Achensee. Mooi, maar voor ons het doel eigenlijk niet. Wij pakken onze verrekijkers, die we bij de aanvang van de wandeling hebben gekregen, en turen, met onze rug naar het meer gedraaid, naar de tegenoverliggende bergflanken. Volgens ranger Sebastian leeft hier een adelaarsstelletje. We turen en turen, maar helaas hebben we geen geluk en is er geen adelaar te zien vandaag. Het weer is niet top en we zijn niet helemaal op het juiste tijdstip, verklaart de ranger. De beste periode om deze vogels te kunnen zien, is in de zomer met mooi, onbewolkt weer en rond het middaguur. Na een uurtje geven we het op en lopen langs de top richting de Feilalm waar we gezellig nog wat eten en drinken in de hut. Vanaf de hut lopen we over dezelfde weg naar het dal.
De wandeling naar de Feilkopf is op zich niet moeilijk en je kunt dus door het bos of via een brede grindweg lopen. Zeker het uitzicht op de top richting de Achensee is erg mooi en de moeite waard. Wat deze wandeling zo bijzonder maakte voor mij, was de begeleiding van de ranger. Door zijn verhalen besef je heel erg goed dat de flora en fauna het erg moeilijk hebben om te overleven in de ruige bergwereld. In het vervolg ga ik nóg meer genieten van mijn wandelingen en pas ik nog meer op om de flora en fauna niet te verstoren.
Voor Richard maakt het niet uit welk seizoen het is, hij vermaakt zich altijd in de bergen. Van flinke wandelingen met wat klim- en klauterwerk gaat zijn hart sneller kloppen, en zo'n wandeltocht mag dan ook gerust de hele dag duren. Ook pakt hij graag de mountainbike en geniet hij van mooie singletrails naar beneden en het bikepark.
